What’s in a face? Wonders of a math teacher

The eyes are the windows to our souls, says the phrase.

I like people’s faces. Also cats’ faces…

I like looking in people’s eyes and see their souls. I like face expressions. I like smiles.

I like looking at people’s eyes, especially at my students’ eyes. I like when they look in my eyes. It blurs the boundaries between us; it exposes me to them, them to me; it also exposes us to the people around us; it makes us vulnerable; it connects us.

In our last class together, my 9th standard math-group students were thrilled. Finally, they have reached the end of the long road names “9th standard math classes”. It was an exhausting road, for most of them; annoying and boring, or difficult, for most, interesting for some. But all of them were excited it had come to its end. The end of that road also marked the end of the school year and their near coming holiday at their homes, which they missed very much. They were restless, but in a joyful way. A teaching-class, of course, did not take place that day 😀

In our last class together, I took close-up photos of my beloved 9th standard math-group students. A gift for myself; a souvenir; a memory. 

It’s a personal gift – it has what they choose to share with me at that particular moment: their feeling, thought, trouble, or dream… and it also has what I see in them… what I got to know from them while walking a path together this year.

And since they were all wearing uniform for class, their faces distinguish between them even more. Funny: the purpose of a uniform is to make everybody the same, but in a way it forces us to look into their personality.

I look at them, and I see: 

Aniket, confident and happy, as he is always in the class. For him, math is just another game to play… and math classes are his chance to be a teacher…!

Shivam, his eyes shine like a little boy’s eyes. For him, math is a challenge he keeps chasing, exercise by exercise.  And math classes are time to compete…

Ajit, relieved that this year had come to its end. For him, math is just a waste of time… and so are math classes… but when pushed into the corner, he finds an interest in it! 

Anand, interested, cooperates, thinks; his eyes are eager to understand. For him, math is a monsoon of numbers and operations… and it’s his favourite season… and math classes are the peak of the season… and he enjoys them like dancing in the rain…

Amar, not afraid of anyone, or anything; has his own agenda; his piercing eyes speak straight forward; angry and amused at the same time… For him, math is a bother, and math classes are simply gossip time…

Suresh, a respectful student with a strong mind; his eves observe and his mind processes. For him, math is a riddle he solves daily, determinately, while revealing its logic step by step… he doesn’t give up. His mood in math classes varies between interest and desperation… depends on the noise his classmates produced…

Suraj, a restless boy that got caught in a relaxed moment… his smile is irresistible, his eyes abound with naughtiness and kindness. For him, math is like a heavy stream he desperately fights to swim against… and math classes are party time…! Or desperation time…

Mayur, an unsolved riddle to his math teacher. His eyes cover more than they reveal. For him, math is a boring, though when he is into it, he tackles it well. Math classes are usually time-pass for him… unless when he is asked to construct a geometrical shape – then he is ready to act!

Kunal, his mouth says: I’m bored; his eyes say: give me harder questions! Challenge me! For him, math is something he still excels at, but doesn’t like as before… and math classes are the perfect time to annoy his teacher… while answering most of her questions correctly…!

Ranvir, positive and relaxed; doesn’t get angry or emotional; so does he in the class. He likes math, and he is sincere about studying it and understanding it. In math classes he works and tries, though always with an eye open to see what’s going on outside the classroom…

Nilesh, A wonderer; sensitive; sensible. For him, math is a challenge. A great, complicated challenge, which his teacher insists he would try to tackle. He sits in math classes, takes his teacher’s colourful pens, and draws her small gifts…

Dnyaneshwar, confident; responsible; hard-working; yet a teenager: not a child anymore. For him, math is a hobby, and it’s just too easy… Math classes are like a conversation to him; a dialog between a student, a teacher, and numbers... though sometimes the dialog got very emotional…  

मी माझ्या भारतीय बहिणींकडून काय शिकलो आहे מה למדתי מאחיותיי ההודיות What I have learnt from my Indian sisters

(English and Hebrew after Marathi)

मी शिकले आहे की माझ्या आयुष्यात मला जे काही देण्यात आले ते एक विशेषाधिकार आहे. मी घेतलेल्या गोष्टी इतर स्त्रियांना अजिबात मान्य नाहीत:

विचार करणे, आश्चर्य करणे, प्रवास करणे, निष्कर्ष काढणे, शिकणे, निवडणे, स्वतंत्र असणे, भीती न बाळगणे, धाडस करणे, स्वतःची काळजी कशी घ्यावी हे जाणून घेणे, एकटे असणे.

आणि जे मला दिले नाही तेच मी जे जन्मले ते नैसर्गिक आहे:

प्रेम, आनंद, हसणे, दु:ख, अश्रू, थकवा, भूक, आजारपण, आरोग्य, शहाणपण, निरीक्षण, कुतूहल.

मी हे शिकले आहे की, एखाद्या व्यक्तीचे सर्वोत्कृष्ट गुण म्हणजे उदारता. जवळजवळ काहीही नसले तरीही आपल्याकडे जे काही आहे तेवढे सामायिक करा.

 

मी हे शिकले आहे की प्रेम अनेक प्रकारे व्यक्त केले जाऊ शकते. मुलाचा जन्म होण्याच्या क्षणापासून - आई त्याच्या भविष्याबद्दल विचार करते. तिला नेहमीच त्यांना जवळ करावे अशी इच्छा असते - परंतु त्याचे भविष्य चांगलं होण्यासाठी कोणत्याही किंमतीची किंमत मोजन्यासाठी तयार असते. आणि ती नेहमीच त्यांच्या बद्दल विचार करते, आणि त्याची काळजी घेते, आणि त्याची काळजी करते, ती नेहमीच त्याचा विचार करते, त्यांनी काही खाल्लं आहे का, झोपी गेला असेल का, ते आनंदी आहेत का.

ज्यांना आपण प्रेम करतो ते आपल्या हृदयात धारण करतात. प्रेम महत्वाचे आहे. त्याची अभिव्यक्ती नाही, त्याची पावती नाही. प्रेम स्वतःच एक शक्ती आहे - प्रेरक शक्ती, प्रत्यक्ष कृती कारण्याची शक्ती, वाढवण्याची शक्ती, संगोपन करणारी शक्ती, सुरू ठेवण्याची आणि न थांबविण्याची शक्ती.

प्रेम म्हणजे सकाळी उठण्याची शक्ती, झाडू मारणे, धुणे, साबण लावणे, घासणे, खंगाळणे, सोलणे, चिरणे, ठेसणे, रचणे, जाळ लावणे, तळणे, हलवणे, शिजविणे, चाळणे, मळने, लाटणे, भाजणे, ओतणे, गाळणे, गरम करणे, धुलाई करणे, वाळत घालणे, इस्त्री करणे, घड्या घालणे, चालणे, पेरणे, रोपण करणे, खुरपणे, खत घालणे, काढणी करणे, कापणी करणे, बांधणे, वाहणे, पसरविणे, हलविणे, वेगवेगेळे करणे... आणि त्याच वेळी गाणे, आनंद घेणे, स्मित करणे, काळजी घेणे, काळजी करणे, आठवणे. आणि अशाच प्रकारे, पुन्हा, दिवसेंदिवस, हंगामानंतर हंगाम, वर्षानुवर्षे. मातृत्व आणि शेती एकमेकांना विणली. गर्भाशयाचे फळ आणि पृथ्वीची फळ.

वैयक्तिक सुपीकता जी कापून-काढली जाते, परंतु मातीची सुपीकता वाहते.

למדתי, שכל מה שניתן לי בחיי הוא פריבילגיה. הדברים אותם אני לוקחת כמובן מאליו, אינם מובנים כלל לנשים אחרות:

לחשוב, להרהר, לטייל, להסיק מסקנות, ללמוד, לבחור, להיות עצמאית, לא לפחד, להעיז, לדעת לטפל בעצמי, להיות לבד.

ומה שלא ניתן לי, מה שנולדתי איתו, טבעי הוא:

אהבה, שמחה, צחוק, עצב, בכי, עייפות, רעב, חולי, בריאות, תבונה, התבוננות, סקרנות.

למדתי, שהמידה הטובה ביותר היא נדיבות. לחלוק, מה שיש, כמה שיש, גם כשכמעט אין.

למדתי, שלאהבה ביטויים רבים. מהרגע בו ילד נולד – חושבת אימו על עתידו. היא תמיד רוצה אותו קרוב אליה – אך תשלם כל מחיר למען יהא עתידו טוב. ותמיד תחשוב עליו, ותדאג לו, ותתהה האם טוב לו, האם אכל, האם ישן, האם שׂמַח.

מי שאנחנו אוהבות נמצא/ת בליבנו. האהבה חשובה. לא הביטוי שלה, לא ההכרה בה. האהבה עצמה היא הכח – הכח המניע, הכח המוציא לפועל, הכח המצמח, הכח המטפח. הכח להמשיך ולא לעצור.

אהבה היא הכח לקום בבוקר, לטאטאט, לשטוף, לסבן, לקרצף, לרחוץ, לקלוף, לקצוץ, לכתוש, לערוֹם, להבעיר, לטגן, לערבב, לבשל, לנפות, ללוש, לרדד, לאפות, למזוג, לסנן, לחמם, לכבס, לתלות, לגהץ, לקפל, לצעוד, לזרוע, לטעת, לנכש, לדשן, לקטוף, לקצור, לצרור, לסחוב, לפרוש, לנער, לברוֹר... ותוך כדי לשיר, לשמוח, לחייך, לדאוג, לזכור. וחוזר חלילה. יום אחר יום, עונה אחר עונה, שנה אחר שנה. אִמהוּת וחקלאוּת שזורות זו בזו. פרי בטן ופרי האדמה.

הפריון האישי נחתך ונלקח, אך פריון האדמה שופע.

I have learnt that, everything that was given to me in my life is a privilege. The things I take for granted, are not granted at all to other women:

To think, to wonder, to travel, to conclude, to learn, to choose, to be independent, not to fear, to dare, to know how to take care of myself, to be alone.

And what was not given to me, what I was born with, is natural:

Love, joy, laugh, sadness, tears, tiredness, hunger, sickness, health, wisdom, observation, curiosity.

I have learnt that, a person’s best attribute is generosity. To share, whatever one has, as much as one has, even if there is almost nothing. 

I have learnt that love can be expressed in many ways. From the moment a child is born – thinks his mother about his future. She always wants him close to her – but would pay any price for his future to be good. And she will always think about him, and care about him, and worry about him, and wonder if he is well, if he ate, if he slept, if he is happy.

Those whom we love are held in our heart. The love is important. Not its expression, not its acknowledgement. Love itself is the power – the motivating power, the carrying-out power, the growing power, the nurturing power. the power to continue and not to stop.

Love is the power to get-up in the morning, to sweep, to wash, to soap, to scrub, to rinse, to peel, to chop, to crush, to pile, to set-fire, to fry, to stir, to cook, to sift, to knead, to roll, to bake, to pour, to sieve, to heat, to launder, to hang, to iron, to fold, to walk, to sow, to plant, to weed, to fertilize, to reap, to harvest, to bind, to carry, to spread, to shake, to sort… and at the same time to sing, to joy, to smile, to care, to worry, to remember. And so on, again, day after day, season after season, year after year. Motherhood and agriculture weaved in each other. Fruit of the womb and fruit of the earth.

The personal fertility that was cut-off and taken-away, but the fertility of the soil flows.

Art projects कला प्रकल्प פרויקטים באמנות

Three big art projects were created by my students and me, and I am fully proud of them for the hard work the put into it.

שלושה פרויקטים אמנותיים גדולים יצרנו חניכיי ואני, ואני גאה בהם מאוד על העבודה הרבה שהשקיעו בהם.

Stage decoration 2017

The first project was creating stage decoration for our school’s annually parents gathering (“Palak Melawa”). 
Few 9^th standard students lead the project. There was no theme – so the choice was completely theirs. A free choice. They planned the design of the stage banner and the painting on it – two big trees, hugged by children; they chose to cut and colour big flowers from cardboard, and hang them along the sides of the banner; and they decided to create the title “Palak Melawa” out of paper-mache balls, coloured and hanged on a wire. Additional balls were planned to be used as decoration for the sitting area.

הפרויקט הראשון היה יצירת תפאורה לבמת כינוס-ההורים השנתי של בית הספר. מספר תלמידים בוגרים (בכיתה ט') לקחו על עצמם את המשימה. נושא לא היה, הבחירה היתה לגמרי חופשית, שלהם. הם תכננו את עיצוב בד התפאורה והציור עליו – שני עצים גדולים, שילדים חובקים אותם; בחרו לגזור ולצבוע פרחים גדולים מקרטון ולתלות בצידי הבד; והחליטו ליצור את הכיתוב "כינוס הורים" ("פָּאלָאק מֶלָוָוה") מכדורי עיסת נייר צבועים ומושחלים על תיל. בכדורים נוספים תכננו להשתמש לקישוט סוכת הישיבה.

Initial plan...

Excited and hopeful we presented the plan to the school’s management, and to our great joy, we got their approval. The slogan would be chosen by the headmaster.

We started our journey… every evening we set together and worked on the huge project we took on our shoulders: cutting newspapers, kneading paper-mache, collecting cardboards, drawing flowers and cutting them. The boys used the great opportunity they were fortunate to get – to sit in my room without being scold at – to watch movies while working.

Almost all the students in the school were called to create balls out of the paper-mache, and a week later – to decorate them.

נרגשים ומקווים לטוב הצגנו את תכניתנו למנהלי הפנימיה, ולשמחתנו הרבה קיבלנו את אישורם. את הסיסמא (סלוֹגֶן) יבחר המנהל.
וכך יצאנו לדרך. מדי ערב ישבנו יחד ועמלנו על הפרויקט הענק שלקחנו על עצמנו. קורעים עיתונים, לשׁים עיסת נייר, אוספים קרטונים, משרטטים פרחים וחותכים אותם. הבנים ניצלו את הזכות שנפלה בחלקם – לשבת בחדרי מבלי שינָזפוּ על כך – לראות סרטים תוך כדי עבודה. כמעט כל ילדי הפנימיה נקראו ליצור כדורים מעיסת הנייר, ולאחר שבוע – לצבוע ולקשט אותם.

And we continued: Ganesh, sketching and detailing the banner painting in his notebook; Shrinath, planning and colouring the balls-title on the computer; Onkar and Rohit, decorating the cardboard flowers with colours; Vishvajeet and Shriraj counting and colouring balls.

והמשכנו. גָאנֶש רושם ומפָרט במחברתו את ציור הבד; סְרִינָאת' מתכנן וצובע בתוכנת מחשב את כיתוב הכדורים; אוֹנְקָר ורוֹהִיט מעטרים בצבע את פרחי הקרטון. וִישְׁוָואגִ'יט וסְרִירָאג' סופרים וצובעים כדורים.

The cloth for the banner had been purchased, along with big bottles of acrylic colours. Three full days, plus some hours, had been dedicated to drawing, painting, and colouring the banner. Three Thursdays in-a-row, in which, we went up with our painting gear to the roof-terrace that provided us wide and quiet working space. We played our favourite music, and created. 

בד התפאורה וצבעי האקריליק נקנו. שלושה ימי עבודה מלאים, ועוד חלקי ימים, הוקדשו לשרטוט, לציור ולכתיבה עליו. שלושה ימי חמישי רצופים בהם עלינו עם חומרי היצירה אל הגג השטוח, שזימן לנו מרחב עבודה גדול ושקט, הפעלנו את נגן המוסיקה, ויצרנו.

Yellow, red and blue were mixed to create brown shade for the trees’ trunks. Ganesh and Sujal, with the help of Kiran, mixed green colour and water in a deep plate, dipped they hands in it, and stamped them on the banner to create impressive treetops. Then we began the colouring of the girls’ dresses and the boys’ cloths. 

צהוב, אדום, וכחול עורבבו ליצירת גוון חום לצביעת גזעי העצים. גָאנֶש וסוּגָ'ל, בעזרתו של קִירָן, ערבבו צבע ירוק ומים בצלחת עמוקה, טבלו בה כפות ידיהם, וחתמו אותן על הבד ליצירת צמרות מרשימות. אחר כך החלה עבודת הצביעה המדויקת של הילדות ושמלותיהן, הילדים ובגדיהם. 

By the time we had to start writing, the students were exhausted… and so it turned out, that of all of us, it was me who wrote the gathering slogan… drawing clean, rounded Marathi letters: 
विश्व एक परिवार  ‘Vishva ek parivar’ – the world is one family.

כשהגענו לשלב הכתיבה, היו החניכים מותשים... וכך יצא שדווקא אני, הייתי זו שכתבה, בכתב יד מרטהי מעוגל ונקי, את סיסמאת הכינוס...
विश्व एक परिवार וִישְׁוָה אֶק פָּרִיוָואר. העולם הוא משפחה אחת!

Stage decoration 2018

הפרויקט השני היה אף הוא יצירת תפאורה לבמת כינוס-ההורים השנתי של בית הספר, בשנה שלאחר מכן. בשנה זו היתה קבוצת ציור פעילה, תלמיד כיתה ט' איתם ישבתי לצייר מדי שבוע, כל שבאופן טבעי הם לקחו על עצמם את המשימה. למודת נסיון הצעתי שיהייה נושא מאגד לתכנית האמנותית, ואף הצכתי שיהייה נושא המים (אגירת מים, חסכון במים, מחזור מים...). הנושא התקבל והחניכים החלו בחיפוש אחר ציור מתאים ותכנון התפאורה כולה.

Initial plan...

יצאנו לדרך. מדי ערב ישבנו יחד וציירנו. שרטטנו, צבענו, שרנו ושמחנו...

והמשכנו. מָיוּר ; אוֹנְקָר ; אָנָנְד ; נִילֶש.

צבעי אקריליק נותרו לנו מהשנה שעברה. בד התפאורה הוזמן ונקנה, אך משהגיע הסתבר שאני ציינתי מידות והתכוונתי – במטרים, והם חשבו – ברגל (פיט)... נאלצנו לאלתר ואספנו אלינו את כל הסדינים הלבנים שמצאנו... בררנו מתוכם את הנקיים ביותר.

על הכתיבה היה אמון מיור, והססמא שנבחרה, הפעם במשותף, היתה
 हर बुंद जिंदगी הֶר בּוּנְד זִינְדֶגִי. כל טיפה – חיים!.

Work in progress...

Final result...!!

Wall painting 2019

הפרויקט השלישי היה עיטור קיר במתחם ההתכנסות של בית הספר. הפעם היה מדובר בחזון שקיוויתי למימושו מתחילת השנה.

Scratching the wall...

Work in progress...

Final result...!!

What's in a painting? चित्रा मध्ये काय आहे?

‎ ‎‎Well... colours. Many colours. Happy, shiny,‎ strong colours.

बरं ... रंग. बरेच रंग. आनंदी, चमकदार, मजबूत रंग.

Nilesh lets the colours go into his heart. He makes them a part of his soul - and ‎then he plays with them. He doesn't see shapes, he sees colours. He mixes them ‎repeatedly and creates shades, like a baker kneading dough. He creates something ‎out of nothing.‎

नीलेशने रंगाना त्याचा हृदयात जागा दिली. त्याने रंगांना आपल्या आत्म्याचा ­­- एक भाग बनवला आणि त्यानंतर तो त्या बरोबर खेळत असायचा. तो चित्रांमध्ये आकार पाहायचा नाही, तो फक्त रंगाकडे पाहायचा. तो काही रंग एकमेकात सातत्याने मिसळून नवीनच प्रकारच्या छटा तयार करत असायचा जसा की आई चपातीची कणिक मळते. 

‎I love watching him painting and drawing because he paints from his heart, from ‎his ‎emotions and feelings. He paints layers over layers, thoroughly, patiently. When I ‎look at his paintings I see him. I see his hands working and ‎his eyes looking for ‎colours.‎

मला तो चित्र काढत असताना आणि चित्र रेखाटत असताना पाहायला खूप आवडायच कारण तो चित्र काढताना अगदी हृदयापासून चित्र कढायचा, अगदी त्याचा भावना आणि संवेदनान पासून. तो चित्रावर रंगांचे थरा वर थर काढायचा, अगदी एकाग्रतेने आणि शांततेत. जेव्हा मी त्याच्या चित्राकडे पहिले तेव्हा मी त्याला पहाते. त्याचे हात काम करत असतात आणि त्याची नजर रंगाकडे असते.

Later, his paintings got replaced with drawings. Small, ‎joyful designs made with a ‎light hand and again – from the heart.‎ I tried to mimic his designs a few times, but I ‎failed. I could not replicate his light hand, his free mind. When he creates, he is not ‎attached to any rules; he doesn’t feel bounded by conventions. The creation frees his ‎mind… ‎

नंतर, त्याच्या चित्राची जागा रेखाटन घेत. तो खूप बरकाईने, आनंदाने व काळजीपूर्वक त्याच्या हलक्या हाताने पुन्हा - अगदी हृदयापासून काढायचा. मी त्याच्या हलक्या हातांची, त्याच्या मोकळ्या मनाची नक्कल नाही करू शकत.जेव्हा तो चित्र काढायचा, तो कोणत्याही नियमाशी जुडलेला नसायचा; तो कोणत्याही सामाजिक परांपरेने बांधलेला नव्हता अस तो अनुभवायचा. त्याची निर्मिती त्याचे मन मोकळे करत असायची.

I felt a great connection to him through his art. He used to hang his paintings in my ‎room and we would observe them together. His drawings I got as gifts. Small, ‎frequent creations, which symbolized his thoughts, his secrets… ‎

त्याच्या कलेतून माझ त्याच्याशी खूप घट्ट नात मला अनुभवता आलं. तो चित्र काढयचा आणि भिंतीवर लावायचा मग आम्ही दोघे ते चित्र नीट निरखून पहायचो. त्याचे चित्र मला भेट म्हणून मिळायचे. लहान, वारांवरीत निर्मिती, जे त्याच्या विचारांचे प्रतीक आणि त्याची गुपिते. 

‎**************

Anand paints with passion. He is full of energy, his mind storms. So do his painting: ‎full of elements and colours crossing each other, dancing, like a multi-dancers ‎Bollywood number. Anand doesn’t think, doesn’t pay attention to details, and doesn’t ‎wonder. He paints and draws fast, full of focus and full of ideas. Tempestuously like ‎his mind and emotions. He finds different techniques and mixes them.‎

आनंदला अत्यंत आवडीने चित्र काढायला आवडायचे. तो पूर्ण उत्साहाने व मनातून खूप वेगाने चित्र काढत असायचा. त्यामुळे त्याच्या चित्रात अनेक आकार व रंग एकमेकात मिसळलेले असायचे, त्याचे रंग नाचत असायचे,जसे की चित्रपटातील नाचणारे माणसे.आनंद विचार न करता,विस्तारकडे लक्ष न देता आणि शंकाविरहित पणे चित्र काढतो. अगटि जलद अगदी त्याच्या मना सारखं गतिशील आणि भावनामय. वेगवेगळ्या कौशल्यांना शोधून एकत्र करायचा.

But the result is not chaotic: a composition is created in the process. Anand likes ‎order, symmetry, sweetness, kitsch. He doesn’t want his art to challenge the mind; ‎he doesn’t express his anger or difficulties in his art work. Only happy, happy, ‎happy… And his big signature proudly rendered, many times at the center of the ‎painting…

पण परिणाम त्याचे चित्र वाकडेतिकडे नसत: आनंदच्या चित्रमद्धे क्रम,गोडवा,पाहाण्यासारखी कलाव सममिती असत. तो स्वत: मधील कलांना त्याच्या दिमखाबरोबर शर्यत लावत आसायचा;तो कधीही त्याच्या राग किंवा अवघडपणा दाखवत नसत. त्याचा चित्रामधी फक्त आणि फक्त आनंद, आनंदआणि आनंदच असत... आणि तो मोठ्या अक्षरात त्याची सही शेवटी लिहायचा, तर काही वेळा चित्राचा बरोबर मधात सही लिहायचा...

‎ ‎**************

‎ ‎

‎ ‎

Mayur wants to be an engineer, but he draws like an architect: organized, arranged, ‎lead by a clear idea of what he wants to create. First the background, then ‎composition and shapes, colouring, and later details. He likes drawing with strong ‎colours, with a strong contrast between them. ‎

मयूरला इंजीनियर होवू वाटते, पण तो चित्र एख्याद्या कलाकारासारखे काढतो: त्याच्या चित्रात  प्रमाणबद्दता, त्याची आखणी सूक्ष्म असते. पहिले तो मागची बाजू रंगवायचा मग त्यावर आकार काढायचा, व त्या आकाराला तो रंगवायच्या व नंतर सजावट करायचा. तो चित्र काढताना गढद रंग वापरायचा,कारण तो त्याच्या मागच्या बाजूला शोभून दिसत असत.

He heaps techniques and materials, using each of them with the correct purpose of ‎what it has to contribute: poster colours for the initial painting, oil pastels (crayons) ‎for colour-contrast, pencils for small details, and shiny pens for a glamorous look… ‎

त्याच्याकडे चित्र काढण्याचे तंत्र होते.,तो त्याच्या योग्य पद्धतीने व वेगळ्या मार्गाने चित्रे काढयचा. पोस्टर कलर फक्त सुरुवातीला नंतर तेलाचे कलर उढून दिसण्यासाठी,पेन्सिल चा  वापर बारीक कामासाठी आणि रंगीत पेन चित्र मोहक दिसण्यासाठी... 

His paintings are marvellous, deep and clever; they catch the eye.‎

त्याचे चित्र आश्चर्य जनक असत,खोल व अर्थघनत्व आणि डोळ्यामद्धे बसणारी चित्रे तो काढत असायचा.

He used to return to his paintings that were hanged in my room and added to them. ‎A true artist: his work is never done. There is always room for improvement.‎

तो ते चित्र भिंतीवर लावायच्या आधी तो नीट पाहायचा कुठे चूक झाली आहे का. जसे की एख्याद्या कलाकारासारखे. त्यामुळे माझ्या मते तो एक; खरा कलाकार होता. त्याच्या चित्रांनी माझ्या खोलीला एक वेगळीच शोभा यायची.

‎ ‎**************

Onkar has a mind of a designer. ‎For him, composition is everything. And style! He likes to rearrange, to decorate; he pays attention to symbols and details.

ओंकारच्या मनात फक्त  चित्राचेच भूत होते. त्याच्यासाठी चित्र म्हणटेले की कुठे पण स्पर्धाच. आणि कला! त्याला पुन्हा पुन्हा त्याच चित्राला सजवायला आवडायचे. तो लक्ष देवून त्या चित्रा बरोबर खेळायचा. त्यातील आकारा बरोबर खेळायचा. 

‎His hands work by themselves: any material available – they will gather and process. The action of creation. Whenever I conducted a creative activity, he took more material then other students, and spelled it with his magical hands. The result was always aesthetic, accurate,‎ vivid.

चित्र म्हणटले की; त्याचे हात मानानेच चालायचे. मग तो बगायाच्या नाही की रंग किती  आहेत.तो लगेच चित्र काढायला सुरुवात करायचा. जेव्हा एखादी स्पर्धा असेल तेव्हा त्याचा सहभाग असायचाच, तो इतर मुलांहून जास्त साहित्य घ्यायचा. आणि त्याचा हाताच्या जादूने तो चित्र काढायचा.

‎He likes projects: different ideas, different purposes, different materials.

वेगवेगळ्या युक्त्या, वेगळे उद्देश, वेगळे साहित्य, ओंकारला काढयला आवडायच्या.

‎

‎‎‎**************

Ganesh has an artist’s soul. He is curious about any visual thing that is new, ‎different, eye-opening. He challenges himself as an artist by choosing difficult ‎targets to create.

गणेश अंगामध्येच कला हा गुण आहे. तो नवीन गोष्टी तयार करण्याबद्दल खूप जिज्ञासू असायचा. तो स्वत:ला त्या नवीन गोष्टीलाबद्दल आव्हान देत असायचा.



He loves to create; it is his favourite activity, his hobby. He spends lots of time planning, designing, implementing. He pays a lot of attention to sketching and drawing; erases, corrects, until the desired result will be achieved. He colours patiently, finely, choosing each colour carefully.

त्याला नवीन गोष्टी तयार करायला आवडायच्या. त्याच्यासाठी त्या खूप सोप्या असत. जसे की कला म्हणजे त्यासाठी एक सवय. तो त्याचा जास्तीत जास्त वेळ चित्रांवर व ते पूर्ण करण्यावर द्यायचा. तो खूप वेळ चित्र रेखाटण्यात लक्ष द्यायचा; चुका दुरुस्त करून तो बरोबर चित्र करून ते चित्र शेवटी खूप आकर्षक दिसायचे. तो योग्य व शोभेसे असे रंग वापरुन चित्र काढायचा.


Wherever I see a unique, unusual, or just locally outstanding art piece – I think about him. Nowadays I take a photo and send him…


जेव्हा मी एखादी नवीन व असामान्य कला पाहते. तेव्हा मला गणेश आठवतो. काहीवेळा मी त्याला फोटो पण पाटवत असते.

‎‎‎**************

‎ ‎And what about me...?