Firayla (a walk) फिरायला פירֶלָה

Firayla is a code-word for – 

Let’s run away, far away, find quiet, go out to the wide open space and hide from the eyes of all.

फिरायला हा एक सांकेतिक शब्द आहे. 

चला धावूया, लांब धावूया,शांतता शोधायला, कुठे मोकळ्या हवेतील भागात जावून तेथील निसर्ग आपल्या डोळ्यात बंद करून ठेऊ.

Firayla conceals personal conversations, secrets, wild-fruits and garden vegetables, seclusion on one hand and closeness on the other hand.

फिरायला म्हणजे व्यक्तीगत बोलणे(संवाद),काही गुपचुप बोलणे, जंगलातील फळे व भाज्या, एकीकडे निवांत तर एकीकडे सर्वासोबत राहणे, एक वेगळाच आनंद. 

In firayla relations are developed, memories are engraved.

फिरण्यामुळे नाते तयार होतात, ते नाते आपल्या मनावर कोरले जातात. 

The wide open spaces call for playing games, fooling around, getting wild… to run, to swim, to look around.

विस्तीर्ण मोकळ्या भाग खेळायला बोलवतो, दंगा मस्ती करल्या बोलवतो, मोकळे व्हायला बोलवतो.... पळा, पोहा,परिसर बघा.

The trees call us to climb them, the flowers call us to weave them, the lakes call us to splash their water.

झाडे म्हणतात; माझ्यावर चढायला या, फुले म्हणतात; विणायला या, तळे म्हणतात; माझ्यातील पानी शिंपडायला या. 

Firayla is an hour of escaping the prison. An hour of freedom to our souls.

फिरणे म्हणजे जनू काही तासभर तुरुंगातून निसटून जावून तासभर आपल्या आत्म्याने मोकळे फिरावे.

פירֶלָה (טיול, הליכה)‏

פירלה היא שם קוד ל-‏

בואי נברח מכאן, נתרחק, נמצא שקט, נצא למרחב הפתוח ונסתתר מעיניי כל.‏

פירלה טומנת בחובה שיחות אישיות, סודות, פירות-בר וירקות גינה, התבודדות מחד והתקרבות מאידך.‏

בפירלה נרקמים קשרים, נחרתים זכרונות.‏

המרחבים קוראים למשחק, להשתוללות, להתפרעות... לריצה, לשחיה, להתבוננות סביב. העצים קוראים לטפס עליהם, הפרחים קוראים לשזור אותם, האגמים קוראים להתיז ממימיהם.

פירלה היא בריחה של שעה מכלא הפנימיה. שחרורה של הנשמה.

סבתא שלי My grandmother

(English after Hebrew)

סבתא שלי היתה אוּמנית ואוֹמנית. מורה למלאכה ולאמנות. אהבתי לצפות בה: לָשׁה חומר; עובדת באובניים; שוזרת נצרים או פרחים; חותכת מגזרות נייר; תופרת שמלות; מרקעת מתכת. לא היתה אוּמנות שלא יכלה לה.

אהבתי בה הכל: הסיפורים שלה; העוגות שלה; שמלות העבודה שלה והשמלות ההדורות שלה; הדרך בה סרקה בתשומת לב את שיערה; הסבלנות שלה להדגים ולהסביר לי דברים; ההתחכמויות שלה והדרך בה נזפה בי בחיוך... "כל יום אני מחנכת את עצמי", נהגה לומר. 

ויותר מהכל, אהבתי את אהבתה. את עינייה, שברקוּ כשנכנסתי לחדרם או לסדנתה; את חיבוקיה; את כרטיס הברכה המעוטרים שהכינה לי; את געגועיה... שהתגעגעה כשרחקתי מהקיבוץ.

היא נטעה בי את האהבה לאוּמנות ולאמנות, האהבה ליצירה. היא לימדה אותי להתבונן, להתעניין, לשים-לב, לדייק, לטעום, לעבוד, לצחוק על עצמי, להעריך את עצמי, להיות חזקה, להיות עצמאית. היא היתה ועודנה אחת הדמויות המשמעותיות שתרמו לעיצוב אישיותי והשפיעו על הווייתי.

כשנפטרה לא בכיתי. המוות עצמו לא מעציב אותי. הגעגועים מעציבים.

בכל שנה שעוברת אני מתגעגעת אליה יותר. חסרה אותה יותר.

*

השיעור החביב עלי בבית הספר היסודי היה שיעור מלאכה. בורכתי במורה ברוכת כשרונות, יצירתית, בעלת נוכחות, נוזפת, מלמדת, צוחקת, אוהבת. המלאכה והיצירה בערו בה, כמו גם ההוראה. היא היתה מתקנת אותי, מעירה לי, דורשת ממני להתרכז, לדייק, להשתפר. וגם היתה משבחת. אהבתי אותה, אהבתי ללמוד ממנה, אהבתי שדרשה ממני.

היום, כשאני יוצרת ועוסקת במלאכה עם חניכיי, אני חושבת עליה, על חביבה, מורתי למלאכה. בעודי עובדדת עם עם סכין חיתוך; בעודי מתכננת, יוצרת ותולה תפאורה; בעודי כורכת מחברת; בעודי מעצבת פּלקאט; בעודי שוזרת חוטים. בוררת מזכרוני את דרכי הוראתה ומנסה ליישמן בהוראתי שלי.

האמנות נכנסה לנשמתי, והייתי בת מזל שגם בהמשך הדרך היו לי מורים-אמנים שלימדו מתוך אהבת האמנות וכבוד לתלמידים. אסנת (בחטיבת הביניים) ואיתמר (בתיכון) לימדוני את אמנות הציור. להחזיק מכחול ביד קלה. להתאמן ברישום; להרגיש את הפחם; לעצב צורה. לחשוב על קומפוזיציה; לארגנה; לתת לה חשיבות. להפריד צבעים; לערבבם; לשחק איתם; ליצור גוונים; להבהיר; להכהות; להצליל. להתעקש; לא לחפף; לעבוד קשה; לדרוש מעצמי עוד. לצייר מתוך בחירה; לבחור מה לצייר.

זאת ועוד לימדוני. להשתחרר; להיות חופשיה; להגביל – כדי לאתגר. להתנסות; לא לחשוש; להכשל; להתחיל מהתחלה. להסתכל על אותם הדברים שוב ושוב; בכל פעם לראותם מחדש; לראותם אחרת. לעשות הפסקה כשצריך. להתייעץ; לשאול; להקשיב; לקבל הערה. להיות אחרת; להיות אני.

*

אמנות ככלי לביטוי עצמי לא נלמדת בבתי הספר בהם עבדתי.

נלמדת טכניקה, נלמדים מודלים ואיך לחקות אותם, נלמדת "אמנות בשירות הרעיון" (הדתי, הלאומי).

בשיעור הראשון שלי עם ילדים בהודו, הבאתי דפים וגירים ואמרתי בואו לצייר. הדבר הראשון ששאלו היה מה לצייר? ;הדבר הראשון שביקשו היה עיפרון. כשעניתי ציירו ככל העולה על רוחכם, חיפשו מה להעתיק; כשסירבתי לתת עיפרון, ניסוי לחדד גירים. נדהמתי מהנוקשות המחשבתית שלהם, מהפחד מבחירה, הפחד ש"לא יצא להם כמו שצריך". נדהמתי עוד יותר כשראיתי את כולם מציירים אותו הדבר: בית, שביל מוביל אליו, הרים משולשים, עץ רחב צמרת. כולם בצורה וסגנון אחידים. אלו שלא ציירו נוף, ציירו את האל האהוב גאנש או דגל המדינה.

יוצאי הדופן היו שלושה ילדים שלא הלכו לבית ספר מימיהם. האחד – לא ידע לצייר או ליצור, ולא התעניין בזה (או שמא חשש מאוד מהתוצאה, ו"מה יגידו עליה"); שני האחרים הדהימו אותי בכשרונם: האחד צייר בצבעים עזים, מגוונים, גופים גדולים, לעיתים עם פרטים, ציור מלוא הדף. מרגע שהחל לצייר – היה מרוכז כולו בציור. לרוב בחר לשבת בפינה שקטה, אך גם כשהיה רעש סביבו – לא פסק מעבודתו; השני צייר לפרטי פרטים מכשירים, יצורים, ונופים שבדה מדמיונו. הוא צייר בתשומת לב, והציג לנו את ציוריו בהתלהבות מלווה בהסברים. הציור ככלי לביטוי עצמי: האחד – את רגשותיו; השני – את מחשבותיו. 

הם היו עבורי ראיה כיצב המערכת כובלת, מגבילה, ומנתבת את מחשבָת תלמידיה.

אותם כבלים מהם לימדוני מוריי להשתחרר; אותם גבולות אותם איתגרוני מוריי לפרוץ; אותם נתיבים מהם ביקשוני מוריי לסטות.

ככל שעבדתי איתם ועם חניכים אחרים אחריהם, ראיתי בתפקידי כמורה הזדמנות, ואף חובה, לאפשר להם מרחב ליצירה חופשית, לביטוי-עצמי, להתנסות בעבודה עם חומרים שונים, להתנסות בציור, על שלל האפשריות שהוא מציע. אִפשרתי זאת ככל יכולתי, גם במסגרת שיעורים אחרים שלימדתי, או פעילויות אחרות שהעברתי.

My grandmother

My grandmother was a craftswoman and an artist, as well as an arts and crafts teacher. I loved watching her: kneading clay; working on the potter’s wheel; weaving reeds or flowers; cutting out stencils, sawing dresses; hammering out metals. She could craft them all.

I loved everything about her: her stories; her cakes; her work dresses and fancy dresses; the way she carefully combed her hair; her patient to demonstrate and explain things to me; her wisecracks and the way she scolded me with a smile… Every day I educate myself, she used to say.

And most of all, I loved her love. The way her eyes shined when I entered their home or her studio; her hugs; the designed gift-cards she made for me; her longings, her saying she misses me, when I was away from home.

She planted the love of arts and craft in me, the love of creation. She taught me to observe, to take interest, to pay attention, to be accurate, to taste, to work, to laugh at myself, to appreciate myself, to be strong, to be independent. She was, and still is, one of the meaningful people that contributed to shaping my personality and impacted my being.

When she died, I did not cry. Death itself doesn’t make me sad. The longings do.

Every year I miss her more. I long for her.

*

When I was a child, my favourite class in school was craft class. In primary school, I was blessed with a talented teacher, creative, has presence, scolding, teaching, laughing, loving. She had a desire for craft and creation, as well as for teaching. She used to correct me and comment me, demand from me to concentrate, to be precise, to improve. And she used to praise as well. I loved her, I loved learning from her, I love her demanding from me.

Today, when I create and practice crafts with my students, I think about her, about Haviva, my craft teacher. While cutting with a utility knife; while planning, creating and hanging stage decoration; while binding a notebook; while designing a poster; while weaving threads. I recall her teaching method out of my memory, and try to imply them in my own teaching.

The art went into my soul, and I was lucky to have teachers-artists further on, who taught out of the love of art and respect to the students. Osnat (in junior high) and Itamar (in high school) taught me the art of painting. To hold a brush with a light hand. To practice drawing and sketching; to feel the coal; to design a shape. To think about composition; to organise it; to make it important. To separate colours; to mix them; to play with them; to create shades; to lighten; to darken; to shade. To insist; no to be lazy; to work hard; to demand more from myself.  To paint out of choice; to choose what to paint.

All that and more they taught me. To liberate myself; to be free; to restrict – in order to challenge. To experience; not to fear; to fail; to start over. To look at the same things again and again; to look at them with a fresh eye each time; to see them differently. To take a break when needed. To consult; to ask; to listen; to accept a comment. To be different; to be me.

*

Art as a tool for self-expression is not being taught in the schools, in which I worked.

Technique is being taught, as well as models and how to copy them. There, art is “Art in the service of idea” – religious or national.

In my first class with children in India, I brought papers and oil pastels with me, and said Let’s paint. The first thing they asked was What should I paint?; the first thing they requested was a pencil. When I answered Paint as you desire, whatever comes in your mind, they were looking for a model to copy; when I refused to give them a pencil, they tried to sharpen the oil pastels. I was shocked from their thinking rigidity, their fear of making a choice, the fear that their painting would “not come out properly”. I was even more shocked when I saw all of them paint the same: A house, a path leading to it, triangle-shape mountains, a tree with a wide top. All at uniform shape and style. Those who did not paint landscape, painted their beloved god Ganesh or the India flag.

The exceptions were three boys who never went to school before. One – didn’t know how to paint or create, and was not interested in it (or maybe his was worried of what might be the outcome or the comments to it); the other two boys amazed me with their talent: One painted with intense and varied colours, big objects, sometimes detailed. He painted the entire page. From the moment he started a painting – he was all in to it, concentrated. Usually he chose to sit in a quiet corner, but even when there was noise round – he hadn’t stopped his work; the other boy drew finely, detailed instruments, tools, creatures, and landscapes he made up out of his imagination. He used to draw carefully, and to enthusiastically present his drawings, along with explanations. Art as a tool for self-expression: one – his feelings; the other – his thoughts.

For me, they were evidence to how the system shackles, bounds, and paths its students’ thought.

The same shackles of which my teachers taught me to be released; the same boundaries which my teachers challenged me to break; the same paths of which my teachers asked me to diverge.

As much as I worked with them, and with other students, I took my role as a teacher as an opportunity, even an obligation, to enable them a creative space. A space of freedom of creation, of self-expression, of experiencing different materials, and experiencing painting, for all the options it offers. I enabled it as much as I could, during all the subjects I taught and activities I conducted.

*****

What is LOVE? प्रेम म्हणजे काय?

Love is an island. It is a feeling that isolates the thoughts, feelings, and the body from any other thought, feeling, or emotion.

In the fuss of the crowd love is an island-of-quietness.

In the tempest of frustration love is an island-of-peace.

प्रेम म्हणजे एक बेट आहे. जे विचारपेक्षा, भावणेपेक्षा, सर्वात वेगळं असतं.

गडबड असो वा गर्दी त्यामध्ये पण प्रेम एखाद्या बेटासारखे शांत असते.

वादळ असो वा निराशा त्यामध्ये पण प्रेम एखाद्या बेटासारखे शांत असते.

‏

The love we give is equal to the love we receive…‎ ‎

It is proven, I experience it every day, it is what fuels us to continue, to smile, to forgive, to be joyful, to laugh…

आपण दिलेले प्रेम आपल्याला मिळालेल्या प्रेमाएतकेच असते…

ते सिद्ध झाले आहे. मी हे दर दिवस अनुभवते आहे. ते आपल्याला हसण्याचे, आनंदी राहण्याचे, नम्र राहण्याचे, क्षमा मागण्याचे इंधन देत असते… 

Why is that, when people speak about love, they immediately think about romantic love?

How come everybody misses the true meaning of love? Embroidered strings, interweaving heart-to-heart.

Shared destiny. Bright eyed. I want to sit with you the whole day, told me Mukesh at the end of the year. Is there a better loving phrase than this?

जेव्हा पण माणसे प्रेमाबद्दल बोलतात तेव्हा ते लगेच समजतात की प्रेम म्हणजे फक्त रोमॅंटिक प्रेम, असे का बरे असेल ?

सर्वजण प्रेमाचा अर्थ कसा विसरून गेले ? प्रेम म्हणजे एक (विणायचा) दोरा आहे. जो दोन मनाला जोडतो.

सामायिक नशीब ,तेजस्वी डोळे. ‘ दिवसभर तुझ्याबरोबर बसण्यासाठी मी भटकत होतो ‘ असे वाक्य मला मुकेश ने वर्षाच्या शेवटी सांगितले. ही एक उत्तर म्हण आहे प्रेमाबद्दलची ?

Love is the greatest power in the world. Love is the answer. Love is stronger than zero!

प्रेम जगातील सर्वात मोठी शक्ति आहे. प्रेम हे उत्तर. प्रेम हे शून्य पेक्षा मजबूत आहे!

  

I used to think that there is only one way to love, and to show love.

I could not understand how it is possible to love someone and not speak with them.

Today I understand that there are many way to express each feeling. And that relationships can be complicated, even if they are based on a positive feeling. And love… love is a complicated feeling.

Love hurts.

Santosh realized it after his second disappointment from Vaishali. Realized and said: The pain is too strong. I will have an arranged marriage.

मी जेव्हा विचार करते करते तेव्हा ,फक्त एकच मार्ग आहे प्रेमाचा आणि प्रेम दाखवण्याचा.

मला हे समजत नाही की, एखयाद्यावर प्रेम करा पन त्यानला बोलू नका. हे करणे शक्य आहे.

आज मला समजले की ,आपल्या भवना व्यक्त करण्याचे खूप मार्ग आहेत. त्यांत संबंद असणे हे क्लिष्ट गोष्ट आहे. जर त्यांचे मार्ग सकारात्मक असतेल तर त्याचा भावना पण चांगल्या असतात. त्यांत प्रेम... प्रेम ही एक क्लिष्ट गोष्ट आहे.

प्रेम पण दु:खत असतं.

संतोशला हे समजलं होतं. तो वारानसितील राहणारा. त्याला प्रेम म्हणजे वास्तविकता वाटत नव्हती. तो म्हणायचा प्रेम खूप वेदना देणारे असते. कारण त्याने एका मुलीवर खूप प्रेम केलं होते म्हणून तो म्हणायचा. मी आता प्रेम करणार नाही. त्याला प्रेम हे यातना दायी वाटत होतं.

For every action, there is an equal (in magnitude) and opposite (in direction) reaction (‎Newton’s third law).‎

What is the opposite and equal reaction to love?‎

Love is a good and pure intention, and its opposite reaction is malicious intent, intent to harm.

जेव्हा एक वस्तू दुसऱ्या वस्तूवर बल लावते, त्याच वेळी, दुसरी वस्तूदेखील पहिल्या वस्तूवर तेवढ्याच प्रमाणात उलट दिशेने बल लावते (न्यूटनचे तिसरा गतीचे नियम).

प्रेमाच्या विरुद्ध आणि समान प्रतिक्रिया काय आहे ?

प्रेमाचा हेतु चांगला आणि शुद्ध असतो. आणि त्याची प्रतिकूल प्रक्रिया म्हणजे दवशबुद्धीचा हेतु. कधी हेतु पण वाईट असू शकतो.

Question I asked and answers I gathered:

मी विचारलेल्या प्रश्नाची, मला मिळालेली उत्तरे:

  * What is love?

🖤 Two hearts meeting.

🖤 A relationship.

🖤 LOVE is LOVE

🖤 I don’t know.

🖤  To want someone else to be happy.

🖤To suffer someone else’s pain and sadness.

🖤 When my body likes someone – it is love. And my body includes my soul and my mind. 

🖤 Love means being together. If the lovers (suppose, a young couple) are not together (don’t get married), them love has failed.

  *  प्रेम म्हणजे काय ?
दोन मन एकत्र येणे.
एक नाते.
प्रेम म्हणजे प्रेम
एखाद्याला आनंदी करणे.
एखाद्याला दु:खातून आणि यातनातून बाहेर काढणे.
जेव्हा माझ्या शरीराला कोणी आवडेल. आणि माझ्या मनात आणि आत्मात सामाविष्ट होईल. -ते म्हणजे प्रेम.
प्रेम म्हणजे एकत्र असणे. जेव्हा दोन प्रेमी (नवीन जोडी) ते जर एकत्र नसतील (विना लग्नाचे)तर ते प्रेमामध्ये अयशस्वी होवू शकतात.

  * Newborn babies – do they love us? Do we love them? When do we start to love?

🖤 Yes, they love us, but they don’t know they love…

🖤 They start to love when they open their eyes…

🖤 They love their mother when they know her.

  *  नवीन बाळ जन्मल्यानंतर -ते लगेच आपल्यावर प्रेम करत का ? आपण त्याचावर प्रेम करतो का ? आपण कधी प्रेम करायच थांबतो ?
❥ हो, ते आपल्यावर प्रेम करते. पण त्याला कळत नसते ते प्रेम ...
❥ ते जेव्हा डोळे उघडतो तेव्हापासून तो प्रेम करतो.
❥ ते आपल्या आई वर तेव्हा प्रेम करते जेव्हा त्याला समजते की ती आपली आई आहे.

   *  Dead people – do they love us? Do we love them? When do we stop loving?

🖤I still love my grandmother and grandfather that passed away years ago.

  *  मरून गेलेले माणसे – ते प्रेम करतात ? आपण त्याचावर प्रेम करतो का ? आपण कधी प्रेम करायच थांबतो ?

❥ मरून गेलेल्या माझ्या आजी व आजोबावर मी आजही प्रेम करते. 

  * Is love a matter of distance? Is distance a matter of love?

🖤 When the distance is great – the relationship is strong.

  *  काय प्रेम खूप लांबची गोष्ट आहे ? का लांबची गोष्ट म्हणजे प्रेम ?

❥ जेवढे प्रेम लांब – तेवढे प्रेमाचे नाते घट्ट. 

  * Is there love without life? Is there life without love? Does our life-quality depend on love?

   *  प्रेम जगणे आहे का ? जीवनामध्ये प्रेमाविना काय आहे ? काय आपले जीवन प्रेमावर अवलंबून आहे ?

  * What is important: love or its expression? 

Is it important that someone loves me, or is it important that I know they love me, or is it important that I feel they love me?

  *  काय महत्त्वाचे आहे – प्रेम का चेहऱ्यावरील भाव ?
काय हे महत्त्वाचे आहे का कोणी तरी माझ्यावर प्रेम करावे. किंवा मला माहीत असणे गरजेचे आहे की ते पण माझ्यावर प्रेम करते का, किंवा ते माझ्यावर प्रेम करते असे का मी समजून घेवू ?

If I were a teacher… जर मी शिक्षक असते तर...

Answers from 9th standard students’ English final exam:
इयत्ता 9 वीच्या विद्यार्थ्यांच्या इंग्रजी अंतिम परीक्षेतील उत्तरे:

* If I were a teacher then first I would make all the students my friends. After, I would teach them to tell jokes and stories. Then they will be in a happy mood and will learn very well. I would read their hearts and teach them not to be sad, only happy. I would teach them not to read only from the book, but also to work by themselves.

* जर मी शिक्षक असलो असतो तर, मी पहिल्यांदा सर्व विद्यार्थ्याना माझे मित्र बनवले असते. नंतर मी त्यांना काही गोष्टी व विनोद सांगितले असते. ज्याने करून त्यांकहा मूड आनंदी राहील असता, आणि ते चंगळे शिक्षण घेऊ शकले असते. मी त्याचे मन ओळखून घेऊन त्यांना चंगल्या गोष्टी संगीतल्या असत्या जसे की ‘दू:खी नका राहू; नेहमी आनंदी रहा.’ मी त्यांना पुस्तकातील न शिकवता,त्यांना स्व:ता बद्दल काम कसे करायचे ते शिकवले असते.

* If I were a teacher I would give respect to all my students and teachers; I would not hit any student. I would help all the students in bad times; I would not think about salary, I would think only about students’ career;  I would not fight with my students. I hope I would be a good teacher and that the students would like me.  I would try to do the best in my life.

* जर मी शिक्षक असतो मी नेहमी विद्यार्थ्याचा व शिक्षकाचा आदर केला असता. तर मी एकपण विद्यार्थ्याला मारले नसते. मला आशा आहे की मी एक चांगला शिक्षक होईल आणि सर्व विद्यार्थ्याचा मी आवडता शिक्षक होईल. मी सर्व मुलांना कितीही वाईट परिस्थिती मध्ये पण मदत करील. मी कधीही माझ्या पागराचा विचार केला नसता, मी फक्त विद्यार्थ्याच्या करियर विषयी विचार केला असता. मी माझ्या विद्यार्थ्या बरोबर भाडंण केले नसते. मी माझ्या जीवनात काहीतरी वेगळं करण्याचा प्रयत्न केला असता.

* If I were a teacher I would believe all the students, not only one of them. I would not hit the students. All the students will have sometimes free time. The class would go to a school picnic to Mumbai for 15 days. I would ask questions, and if the students will not know the answers – I will not hit them.

* जरब मी शिक्षक असतो मी कुणा एकावर विश्वास न ठेवता. सर्व विद्यार्थ्यावर भरवसा ठेवला असता. तर मी माझ्या विद्यार्थ्याना शिक्षा केली नसती. मी माझ्या विद्यार्थ्याना काही वेळ मोकळा डेल दिल असता. मी पूर्ण वर्गाला गहेवून 15 दिवस मुंबईला सहलीला घेऊन गेलो असतो.  मी प्रश्न विचारल्यावर हर त्यांना नाही आला तर मी त्यांना शिक्षा करणार नाही.

* If I were a teacher all the students would be happy and good. The whole syllabus I would teach; I would tech with a computer and laptop; all the students would get one simple test, in all the subjects; I would teach from the book but would give extra information, it is important in the life of the students.

* जर मी शिक्षक असते तर सर्व मुले आनंदी व खुश राहिले असते. त्यांच्या सर्व अभ्यासक्रम मी शिकवला असता. मी त्यांना संगणक व लॅपटॉपच्या साह्याने मी शिकवले असते. सर्व मुलांची एक सोपी परीक्षा घेतली असती, ती पण सर्व विषयाची. मी त्यांना अभ्यासक्रमातले शिकवून पण बाहेरील माहिती दिली असती जी त्यांना जीवनासाठी उपयोगी आहे.

* If I were a teacher I would give the students new uniforms, new pens, new notebooks. All the students would learn all the subjects and day by day their faces will be happy :-)

* जर मी शिक्षक असतो तर, मी मुलांना नवीन गणवेश, नवीन पेन, नवीन वही दिली असती. सर्व मुलांना मी सगळे विषय शिकवले असते. ज्याने करून त्याचे चेहरे दिवसेंदिवस आनंदी राहतील. 

* My favourite subject is English, so if I were a teacher, I would teach English. I would not hit the students, I would love the students; I would give very simple exams, not hard; I would complete the syllabus, in a very simple method. Every day I would give the students chocolates, biscuits, pens; I would help my students all the time, night and day. I only work for my students. 

* माझ्या आवडता विषय इंग्रजी आहे. जर मी शिक्षक असलो संतो तर मी इंग्रजी शिकवली असती. मी विद्यार्थ्याना शिक्षा केली नसती. मी विद्यार्थ्यानावर प्रेम केले असते. मी त्याची अवघड परीक्षा न घेता  सोपी घेतली असती. मी सोप्या पद्धतिने त्याचा अभ्यासक्रम संपीवला असता. मी प्रत्येक दिवशी विद्यार्थ्याना चॉकलेट, पेनी दिल्या असत्या. मी विद्यार्थ्याना कोणत्याही वेळेला मदत केली असती. मग ते दिवस असो व रात्र असो मी फक्त विद्यार्थ्यासाठी काम केले असते.

* I would like to be a teacher and if I were a teacher it would be a very good work. I would do my duty regularly, come regularly to school; I would come on time to school; I would not be absent any day. I would teach very well, very beautifully; I would make a very good teacher. To my students I would show movies; I would like my students; my students would be very clever; I would make them very intelligent. My students would not speak false. I would be proud of me, if I were a teacher. I would go every day to the playground and my students would play many types of games, like Kabadi, Kho-kho, cricket, and hockey.

* मला शिक्षक बनायला आवडेल. जर मी शिक्षकवायला लावले तर ते मी करील. मी खूप चांगले, खूप सुंदर शिकवले असते. मी खरचं एक चांगला शिक्षक बनेल. मी माझी नोकरी नियमित केली असती. मी कधीही शाळेला रजा दिली नसती, दररोज शाळेत वेळेवर गेलो असतो. मी मुलांना काही प्रेरणादाई चित्रपट दाखवले असते. माझे विद्यार्थी मला खूप आवडतात. माझे विद्यार्थी खूप हुशार बनवले असते. त्यांना खूप बुद्धिमान बनवले असते. ते कधीही खोटे बोलले नसते . तेव्हा मग मला गर्व झाला असता की मी एक शिक्षक आहे म्हणून.  मी दररोज मैदानावर जाऊन मुलांबरोबर खेळ खेळले असते.जसे की, कबड्डी,खो-खो, क्रिकेट, हॉकी.

As I used to say:

My students are my best teachers...!

जसे मी म्हणालो:
माझे विद्यार्थी माझे उत्कृष्ट शिक्षक आहेत ...!
                 

                         *****